همواره می انديشم چقدر بايد تو را سپاس گويم به پاس دوستی مان،

اما گويی اين لحظه هرگز فرا نمی رسد

پس تمنا دارم بدان که من همواره در اين انديشه ام

حتی اگر مهر سکوت بر لبانم باشد

و چه مغرورم که تو را دوست خود بنامم،

دوستی ما نقطه ی عطف زندگی من است،

از صميم قلب تو را سپاس که دوستی ات را با من سهيم شده اي.